پیرگوسی در سالمندان

اکثریت الگوهای حیوانی به کاربرده شده برای مطالعه ی پیرگوشی سبب تقویت پیرگوشی کم شنوایی حسی از دیگر شکل و فرم های پیرگوشی می باشد.الگوهای حیوانی مناسب می باشد چون آن ها به ما اجازه ی مطالعه ی آسیب شناسی های ویژه در جداسازی را می دهند،از آن جایی که بیشترین استخوان های تمپورال انسان یک نوع آسیب شناسی مختلط گیج کننده را نشان می دهند. الگوهای حیوانی مستقیماٌاجازه می دهند برای آزمایشات اثرات محیطی و ژنتیکی.
پیرگوشی عصبی
پیرگوشی عصبی به فقدان نورون های آوران محوری که به گوش داخلی می روند منسوب پیرگوشی می شود(شکل 5-21)schuknecht. ،برآورد نمود که شیوع این شکل از پیرگوشی در 15%به30%در همه ی نمونه ها می باشد.پیرگوشی عصبی به فقدان سریع غیر عادی منسوب می شود که محدودیت را برای شنوایی ایجاد می کند.
شکل 4-21 پیرگوشی حسی همانطور که در یک مرد سالخورده ی 70 ساله مشاهده می شود. شکل تشخیص آن در فرکانس های بالا کاهش شنوایی وفقدان سلول های مویی پایه می باشد.(اشاره به منطقه ی خاکستری در تصاویر می کند)کاهش عصبی پایه ای مشکل دوم در فقدان سلول مویی می باشد.(اجازه یچاپ جدید به وسیله ی ناشر به شکل آسیب شناسی گوشبه وسیله یharold f .schuknecht
وشامل فقدان در سلول های مویی داخلی می شود که به طور ثانویه رخ می دهد.مطابق بهschuknecht،فقدان عصبی در فرد دچار پیرگوشی عصبی می باشد به طور نمونه به صورت هموار در امتداد مارپیچی حلزون تقسیم می شوند. میزان شدت برای این فقدان کلی50% یا بیشتر می باشد،مبنی وسستی که ممکن است منجر به آسیب شود.سخن افتراقی می باشد. در50%موارد ممکن است صداهای کلینیک سمعک بالینی یا کلینیکی تولید نکند.حتی بیشتر توجهات به این تغییرات درادیو گرام ممکن است قبل از نابودی نزدیک به 90%از نورون ها رخ ندهد.