سمعک استارکی و کاربرد آن

امکان تغییر قابلیت درک به طور حتم وجود دارد و این احتمال با درجه ی کم شنوایی افزایش می یابد. یک سمعک استارکی تجویز شده ی اختصاصی میزان spread of masking upward به حداقل می رساند ، با اطمینان به این که هیچ ناحیه ی فرکانسی در گفتار وجود ندارد که بلندتر از نواحی باقی مانده باشد .
دلیل دومی هم وجود دارد که چرا کاهش تفکیک فرکانسی مشکل ساز است. حتی افراد با شنوایی نرمال در شدت های بالا نسبت به سطوح پایین تر قدرت تفکیک کمتری دارند. افراد کم شنوا، مخصوصا آنهایی که افت شدید و عمیق دارند، باید در سطوح بالا گوش کنند (اگر توانایی کافی به دست بیاورند). در نتیجه مشکل جداسازی صداها تا حدی به علت آسیب به حلزون و تا حدی به خاطر نیاز به شنیدن در سطوح بالاست. اینکه تفکیک فرکانسی ناکافی درک گفتار را تحت تاثیر قرار می دهد هنوز مورد بحث است. واضح است تفکیک فرکانسی به تدریج کاهش می یابد، چون میزان کم شنوایی افزایش می یابد. این طور به نظر می رسد که به احتمال زیاد در افت ملایم یا بعضی موارد متوسط قابلیت درک گفتار به علت کاهش حساسیت شنوایی قیمت سمعک  (بعضی بخش های گفتار زیر آستانه قرار می گیرد) کاهش می یابد. برای افراد با افت شدید یا عمیق و بعضی از اشخاص با افت متوسط احتمالا کاهش تفکیک فرکانسی نقش مهمی ایفا می کند. به طور قطع این درست است که قابلیت درک گفتار برای این قبیل افراد نسبت به انچه در اساس کاهش حساسیت شنوایی به تنهایی توضیح داده می شود، ضعیف تر است .
گفتار و نویز در یک ناحیه ی فرکانسی یکسان داخل مدار الکترونیکی سمعک با یکدیگر آمیخته می شوند. هنوز هیچ راهی وجود ندارد که سمعک بتواند با بالا بردن قابلیت فهم آنها را از هم جدا کند. تمام سمعک ها می توانند مشکلات ناشی از کاهش تفکیک فرکانسی را به حداقل برسانند:
 با برداشتن یک سیگنال و انتقال آن به سمعک (بخش 5-3 تا 9-3 را ببینند) نویز را خارج از سمعک نگه می دارند.
 استفاده از یک میکروفون دایرکشنال تا صداهایی که از یک جهت می خواهیم تایید کند و به طور جزیی مانع صداهای ناخواسته از سایر جهات شود (بخش 4-2-2 را ببینید).
 فراهم ساختن تغییر مناسب بهره با فرکانس سمعک یونیترون ، آن قدر که بخش های زیر گفتار یا نویز بخش های بم گفتار را نپوشانند (بخش 2-9 و 3-9 را ببینید) .